CZYŻ NIE JEST TO PIĘKNE?

Już jesień,nasza kolejna,
za nami lato, też kolejne.
Tyle radości ,że było tak ładne,
takie co się wspomina,które się pamięta.

Piękne chwile to mają w sobie,
że pozostają z nami,
z naszymi wspomnieniami,
wzruszeniami i tęsknotami.

 Dla nas to chwile w ogrodzie,
gdzie kumulacja letnich
atrakcji, największa.
I naszych emocji , również

Jak  miło teraz, w ten początek
jesiennych dni, powracać,
do uroków tego wyjątkowego lata,
ktore było nam znowu dane.

Cieszmy się chwilą i miejmy
nadzieję, że takie letnie dni,
w przyszłości, jeszcze przed nami.
Czyż nie jest to piękne ?

Letnia pora to tak radość i szczęśliwe dni zaprzęgnięte w codzienność naszego życia.

A LATO PIĘKNE BYŁO...

Nasze balkonowe radości,
wrześniowe radości.
Jeszcze piękne dni lata
w swych przepięknych barwach,
a już nam mówią,
że za nimi jesień barwami
nas zauroczy.

Wrzesień, jeszcze letni,
pełen radości wakacyjnych
dni i urlopowych wspomnień.
Ten polski, jeszcze historią
wzbogacony i dumą narodu
Tragiczny i bohaterski,
taki nasz,polski.

I te kwiaty na naszym balkonie,
to też ten nasz polski wrzesień,
który z nami jest i naszym
wspomnieniem kończących
 się kolejnych dni
naszego lata

a lato piękne było tego roku...

 Tak bardzo lubimy kwiaty, one są zawsze z nami i zawsze są nasze.To cały nasz  świat, nasza radość i duma

To nasze codzienne male radości i duże szczęście.

STARE FOTOGRAFIE.

Stare fotografie, rozrzucone w starym pudełku,trafiły dzisiaj w moje ręce.Zapisany czas, dawnych lat, wspomnienia zaklęte w obrazie.Wzbudzają  całą gamę pięknych i serdecznych wspomnień
  To już tyle lat za nami a postacie z tych fotografii patrzą jak zaczarowane.Coś jakby chciały powiedzieć czy może raczej przypomnieć.To życie zapisane w ich pamięci.
  Pozwalają nam wracać do tego co za nami, dają nam okazję by przywracać obraz tamtych chwil i ludzi.
  Tak uczyniły i ze mną.Moje wspomnienia kieruję do moich rodziców pokazanych na tych zdjęciach i do starej Legnicy, którą mi przypominają.Młoda twarz mojego ojca zdaje się potwierdzać moje myśli.
  Są jeszcze moi kuzyni Marysia i Zenek, w pamiątkowej fotografii i moja, nieżyjąca już siostra,z okresu swych dziecięcych lat.
  Cały zaczarowany mój dawny świat, widziany dzisiaj moim sentymentalnym spojrzeniem.
  To już historia, nie ma Was z nami.Byliście sztafetą  w życiu naszej rodziny.Teraz jesteśmy my a po nas przychodzą następne pokolenia i szycie toczy się nadal.
  Dzięki tym wytartym starym fotografiom, możemy zawsze być jeszcze razem, we wspomnieniach i pamięci wspólnych rodzinnych chwil.
  Szanujmy stare fotografie i nauczmy się je cenić.