PAMIĘTAM BABCIU.

Niedawne Święto Matki Boskiej Zielnej, piękne święto,było dla mnie okazją do wspomnień.o mojej nieżyjącej już a ukochanej Babci.Przypominam sobie jej postać, która w przeddzień tego święta, obchodzila granice swego pola i zrywala różne zioła i rośliny na świąteczny bukiet. Dodawała następnie kłosy wszystkich zbóż i dodatkowo owoce z sadu.Powstała w ten sposób piękna, zielna kompozycja była niesiona w świąteczny dzień do kościoła i tam zostawała poświęcona.Po powrocie do domu została zawieszana na strychu domu w ktorym babcia mieszkała i tam po zasuszeniu oczekiwala na ewentualne wykorzystanie.

 Piękna tradycja, zachowana do dzisiaj, jest dla mnie okazją do spotkania z moją Babcią.Seniorką rodu, bardzo ciepłą osobą, która przywołuje w moich wspomnieniach, moje dawne dziecięce lata.
Jej postać, wędrującą wiejską miedzą widzę do dzisiaj.
Ten obraz daje mi poczucie stabilności nasze trwania, tutaj na ziemi, bycia razem, w rodzinach, we wspólnych przeżyciach, we wspólnym marszu przez życie.
Tak bardzo jest to nam dzisiaj potrzebne.

Te zioła, z naszych polskich łąk i pół, to nasza tradycja, nasza historia i nasze bycie tutaj na tej ziemi i dbanie by była to nasza ziemia, polska ziemia, dla wszystkich i przez wszystkich tak znajdowana.
To też jest taki współczesny wymiar tego święta zaklęty w tysiące zielnych bukietow święconych i dzisiaj w naszych kościołach.
To nasza polska tradycja.

Moja Babcia tak mi to przekazała, tak to dzisiaj postrzegam  i tak to odbieram.
Wiele jest takich"naszych" polskich zwyczajów i obrzędów.
Pamiętajmy o nich, nauczmy się je cenić i nie pozwólmy im zaniknąć

To taki dzisiejszy wymiar naszego patriotyzmu.

Potrzebny nam i następnym pokoleniom, które przyjdą po nas.
To taka swoista odpowiedż na słowa naszego hymnu...jeszcze Polska nie zginęła póki....
no wlaśnie, póki to jest w nas.

Dziękuję Ci Babciu właśnie za to. Pamiętam, wspominam i bardzo Cię kocham.Bardzo.