Są takie obrazy,które są z nami od dawna,
prawie od zawsze
Sami nie wiemy dlaczego,takie ciepłe serdeczne,
takie nasze tak bardzo nam bliskie
Zrodzone ,gdzieś w dziecięcej pamięci,zapisane przez lata naszego życia,
wryły się w nas na stałe ,na zawsze.
I zawsze będą z nami i zawsze budzą te same uczucia,potrzebę bycia tam,
gdzie one mogą być naszymi na jawie..
Więc przenoszę je przez swoje życie , pieszczę i pielęgnuję,
jak największy skarb,jak cząskę mej duszy,mej pamięci.
I trwa to we mnie i pewnie tak ze mną zostanie
Bo każdy z nas musi mieć taką cząstkę swoje świata,
swojej małej ojczyzny,która tak bezgranicznie,
może być nasza.
Więc właśnie teraz,moja pamięć i wyobrażnia,może śladami poety,
przenosi mnie do tych widoków i krajobrazów i nakazuje mi,
za każdym razem tęsknić za nimi.
To nasze życie zapisuje w pamięci i utrwala te obrazy,
z naszych czasów, dni i naszej historii i stają się one świadectwem
naszego trwania na tej ziemi i takiego jej umiłowania,że każde pokolenie
może z niego czerpać dla siebie i dla przyszłości.
...moim bliskim,zmajomym i przyjaciołom,poświęcam,
a mieszkańom tej ziemi,ku pamięci i wspólnym miłowaniu tej ziemi.
Piękne przemyślenia, na prawdę się wzruszyłam - i zobaczyłam oczyma wyobraźni czasy mojego dzieciństwa - beztroskie, cudowne spędzone u babci na wsi. Gdzie obok domu był piękny park, a zaraz za nim płynęła rzeczka, której kłaniały się łąki usiane stokrotkami i kończyną. Ehhh. Przepiękny obraz. Dziękuję, że dzięki Tobie mogłam go jeszcze raz zobaczyć ❤️
OdpowiedzUsuń