RAZEM.

Kasia z Michałem razem.Połączyła ich przepiękna ceremonia ślubna w przepięknej części Legnicy,zwanej Kwadratem.Ceremonia na świeżym powietrzu w zabytkowym pałacyku.

  I ja tam byłem,szampana i soki różne piłem i przeżywałem cudowe chwile naszego wnuka i jego Kasi.To ,jak zwykle są niezwykłe przeżycia i takie też były

 Historia rodziny zatoczyła swój krąg.Kolejne pokolenie zapisuje jej nowe stronice.Czyż to nie jest piękne.I jeszcze i to,że było nam dane, razem,w rodzinnych klimatach w tym uczestniczyć.

A nasze życzenia najlepiej oddają te sformułowane przez Basię i Krzysztofa w ich pięknym życzeniowym tekscie.

I cóż dodać jeszcze od nas wszystkich .

NIECH WAM SIĘ DARZY NA NOWEJ DRODZE WASZEGO

WSPÓLNEGO ŻYCIA.

JAKA JESTEŚ ?

 Naprawdę jaka jesteś nie wie nikt.

            Bardziej romantyczna,może zamyślona,

            a może...zakochana,tak normalnie,po ludzku

            Jesteś jak letni wiatr,jak romantyczne skojarzenie,

           pełne osbistego uroku i wdzięku.

           Jesteś naszą rodzinną przytulanką i maskotką ,

            promykiem dającym ciepło i miłość.

            Całym naszym światem i naszą nadzieją.

           Jesteś całym naszym szczęściem i

           promykiem radości dla babcinego i dziadkowego

           codziennego dnia.Bliska,kochana i taka

           nasza,całą naszą radością,

           naszych codziennych senioralnych dni.

           Dużo dobrych dni życzymy Ci w Twoim

           codziennym życiu.

            

DWIE FOTOGRAFIE.

Dwie fotografie sprzed pólwiecza i upływ czasu.Zostały w pamięci wielu bliskich nam ludzi.Mimo,że tak wiele lat upłynęło od zrobienia tych zdjęć,to cieszy fakt,że do dzisiaj wzbudzają tak wiele emocji.

   Ewa i Jarek,wówczas niespełna roczne dzieciaki,są dzisiaj dorosłymi ludzmi,z  ponad pięćdziesięcioletnią swoją historią.A powracają do tych czasów,przeżywając je na nowo.

  Do dzisiaj zachowują te fotki i czasami wracają do tych chwil w swoich wspomnieniach.

  Żyją daleko od siebie,dzieli ich ocean,ale łączą te małe stare fotki i wspomnienia.Utrzymują też sporadyczne kontakty.I mimo,że nie ma już tego domu w którym zrobiono te zdjęcia,to zachowują w pamięci tamte obrazy.Resztę robi nieubłagany czas.

 A mnie pozostaje radość,że te dwie fotografie tak wiele znaczą w przemijącej histori naszej rodziny i naszych znajomych.To nieme świedectwa upływającego czasu.

Na tej fotce,bohaterowie wpisu na kolanach mojej żony.

GDZIE JESTEŚ?

Gdzie jesteś...Radku.? 

Gdzie Cię poniosły życiowe wiatry,

Czy jeszcze pamiętasz o swoich korzeniach,

czy nie brakuje Ci tego co zostawiasz za sobą.

Nie wiem ,gdzie Cię prowadzą życiowe szlaki,

czy są Ci przyjazne,serdeczne i dobre,

czy czujesz się dobrze w tym Twoim świecie.

Czy nie błądzisz i ciągle szukasz swej drogi.

Wyraże nadzieję,że ją odnajdziesz,

że powrót na rodzinny szlak da Ci 

i radość i miłość i nadzieję.

Czekamy na Ciebie,zawsze,

z wiarą,nadzieją i miłością.

A ZŁO ZAWSZE DOBREM ZWYCIĘŻAJ.

NASZE.

 W naszej rodzinie psy prawie od zawsze.

 Bardzo lubimy te zwierzęta.Stają się członkami naszych rodzin.

 Tak się dzieje i u nas i u naszych synów a i wnuki nie pozostają w tyle.

To są po prostu nasi przyjaciele i pełnoprawni domownicy.

 To najwierniejsi przyjaciele na których można zawsze liczyć.

 To Luka,domowniczka Krzysztofa.Niestety już odeszła.

Obecnie Krzysztof i Basia mają nowe wspaniałe pieski.

 Nowe miejsce zamieszkania i nowi domownicy.

Rasowi towarzysze rodzinnej historii.

W nowym miejscu są od początku i stanowią bardzo ważych domowników ich nowego domu.

To wspaniała radość dla nich i spora atrakcja dla odwiedzających.

I wreszcie nasza nieodżałowana Sonia,wspaniały leonberger,który był z nami przez ostatnie dziewięć lat.

 Wspaniały pies z rodowodem,wychowany przez nas i u nas w domu.

 Przy nim wychowały się nasze wnuki a i inni członkowie rodziny też wiele jej zawdzięczają.

 Niestety nie żyją zbyt długo i teraz doświadczamy ogromu pustki po niej.

Człowiek tak szybko się do zwierzaka przyzwyczaja i dlatego tak boli,gdy odchodzą.

 

  To piękne fragment naszych rodzinnych życiorysów i przeżyć,których doświadczyliśmy dzięki temu ,że były z nami.Mówią,że ludzie ,którzy kochają psy,to dobrzy ludzie i pewnie sporo w tym prawdy.Ja jestem o tym głęboko przekonany.

KOCHAMY KWIATY.

Kochamy kwiaty.

One są z nami od zawsze.Na każdej działce,w każdym nowym miejscu,

w każdym nowym ogrodzie i balkonie.

One są z nami,bo tak bardzo je lubimy.

W naszym długim życiu,towarzyszyły nam,były z nami 

na dobre i złe.

To one dodawały uroku naszej codzienności,były radością i

naszą nadzieją na kolorowe i pachnące dni.

Dzisiaj z ogromnym sentymentem wspominamy te nasze kwiatowe

historie i one zawsze wzbudzają w nas przepiękne

wspomnienia.

 

OSIEDLOWY BALKON.

Nie mamy już ogrodu działkowego Upływający czas robi swoje.Nie dajemy już rady wykonywać pięknych zabiegów ogrodniczych.Zal i przykrość,ale trudno,prawa życia.

Mamy za to mały domowy ogródek na naszym domowym balkonie.I całą naszą radość z drobnych prac przy kwiatkach daje nam ogromną satysfakcję i poczucie spełnienia.A balkon staje się dzięki temu piękniejszym i elegancko zdobi na zewnątrz nasze osiedlowe mieszkanie.

Małe radość a jak cieszą.Dobrze.że takie mamy .Ten kwiatowy zakątek daje nam sporo frajdy i przyczynia się do ukwiecenia naszego osiedla. 

NASZA TOYOTA.

Nasza Toyota ma już prawie ćwierć wieku.Tyle jest już z nami.

Poczciwa nasza staruszka.Towarzyszyła nam w wielu wspaniałych chwilach.

To zapewne ostatni już samochód,który prowadziłem.

Dzisiaj służy już naszym wnukom.

Trudno było się rozstać z kierownicą,ale upływający czas i

choroby nie pozwalają mi i żonie cieszyć się z uroku bycia kierowcą.

Ale wdzięczne wspomnienia pozostaną na zawsze w naszej pamięci.

Tak wiele wspólnych przeżyć nam dostarczała i wiernie

służyła przez tak wiele lat.

Ten samochód,jak członek rodziny, był z nami na dobre i złe.

Był nieodłączną częścią naszej rodzinnej sagi.

Wzruszał,cieszył i przeżywał z nami szmat naszego życia.

Jest na stałe w wdzięcznej naszcj pamięci.

/foto-moment wyjazdu z salonu po zakupie/

 

W KLIMACIE.

W klimacie poświątecznych dni,wspominam czas,który za nami.Był to dobry i piękny czas.

  W tle moich wspomnień wspaniały okres przygotowań,niezastąpione w swym klimacie śniadanie wielkanocne i te ciepłe i kochane chwile spędzone w rodzinnym gronie.

  To okres przygotowań tego wydarzenia,całe świąteczne zamieszanie,składanie życzeń i wysyłanie oraz odbieranie uroczych i  zawsze oczekiwanych kartek z życzeniami od bliskich osób.

  Był to wspaniały okres i jestem szczęśliwy,że dane mi było przeżyć go  po raz kolejny.I to chyba 

wzrusza i uszczęśliwia najbardziej

A PRZECIEŻ MI ŻAL...

 

A przecież mi żal-można tak powiedzieć

Jest zwyczajnie żal.Po blisko półwiekowym okresie przestaliśmy być właścicielami ogrodów działkowych.

To kawał czasu i pięć ogrodów za nami.Niestety nieubłagany upływ czasu robi swoje.

Pomimo ogromnego sentymentu do naszych ogrodów,trzeba było zostawić to zajęcie jako coś co już za nami.Przybywające nam lat robią swoje i sił już zabrakło na to by cieszyć się działką.

Pozostaną one w naszych wspomnieniach i ciepłej pamięci.Kawałek dobrego czasu zostawiliśmy na nich.

Były naszą radością i ostoją ciszy,fascynacji i taką małą ojczyzną,na której cieszyliśmy się swobodą i radością.

To były takie nasze miejsca na ziemi na ktorych cieszyliśmy się swobodą i chętnie spędzaliśmy nasz wolny czas.

To były piękne chwile.

Zachowamy je w naszej wdzięcznej pamięci.

Teraz sił nam jeszcze wystarcza by wspominać i cieszyć się z tych wszystkich przeżytych na nich chwil

Ale przecież prawdziwe jest powiedzenie,"że przecież nam żal" że znowu nie będzie to już kawałek naszego świata.

Ale tak to już jest w życiu

Wspomnienią też mają swój urok i potrafią cieszyć.

To były piękne chwile i dni.

A obrazy piękna i uroku naszych ogrodów pozostają na zawsze w naszej pamięci.

WSZYSTKO MA SWÓJ KRES.

Wszystko ma swój początek i wszystko się kiedyś kończy.Coś się zaczyna i coś dobiega kresu.Tak jest z naszym kawałkiem Legnicy,naszym domem przy Działkowej.Zaczęto go rozbierać.To  tam znaleźli swoje miejsce rodzice mojej żony po powrocie do Polski ze wschodnich kresów.To tak ,jakbyś coś stracił.Nawiedzały mnie smutne refleksje i przywoływałe wspomnienia.

   To dom rodzinny w ktorym mieszkaliśmy z moją już żoną i naszym synem Jarkiem przez pierwsze cztery lata naszego życia.I jak to nie mieć wspanialych wspomnień i pamiętać o tych wspanialych dniach w tym domu.

  I teraz go już nie będzie.Nieubłagany los i upływający czas zrobiły swoje.To miejsce ma się stać miejscem nowego domu, dla nowych ludzi i w nowych czasach,No cóż czasu się nie zatrzyma ale pozostaje żal i cierpko slodki urok naszych wspomnień 

  Ale takie to jest życie.

RODZINNE TRADYCJE.

Wracają te obrazy w naszych wspomnieniach.Ty grająca w szkolnej oriestrze na skrzypcach i ja grający na wiolonczeli ,piękne czasy naszego Liceum Pedagogicznego.

  Spiewałem również w szkolnym chórze a potem w chórze nauczycielskim w Legnicy.Syn nasz,Krzysztof grywał amatorsko na gitarze

 Teraz po latach ta nutka muzykowania ciągle jest w nas.Paula nabyła domowe pianino a moja żona kupiła, na  wspominanie, skrzypce.

 To tak budujemy małe rodzinne tradycje i nasze malutkie historie.

WAKACYJNE WSPOMNIENIA.

Wspomnienia,lubię do nich wracać,

są dla mnie ważne,dają szanse na tak wiele,

pozwalają wracać do tych wspaniałych chwil,

które zachowuje moja pamięć  

Do tych chwil sprzed laty,do wzruszających przeżyć,

gdy tacy młodzi i pełni zapału,zaczynaliśmy brać 

nasze nowe wspólne życie za

rogi.

Do pięknych letnich wakacyjnych dni, gdzie w otoczeniu

monumentalnego zamku i przepięknej zieleni 

w naszej Sobótce Górce byliśmy razem.

To piękna wakacyjna kolonijna przygoda.

Jej obraz jest z nami już na zawsze.

/fotografie-z internetu/

 

WSPANIAŁE DNI.

Za nami dwa wspaniałe święta,Dzień Babci i Dzień Dziadka.Dla nas to ważne i bliskie naszemu sercu wydarzenie.W tym dniu doznajemy szczególnych uczuć od naszych,już dorosłych,wnuków.Im jesteśmy starsi,tym mocniej to przeżywamy.

  To takie chwile,które pokazują nam jak bardzo jesteśmy sobie bliscy,jak bardzo jesteśmy rodziną.To niezapomniane dla nas odczucia i przeżycia.Pozwalają one nam być dumnymi z naszych wnuków a im pokazywać nam jak bardzo jesteśmy im bliscy.

 I to jest ten właściwy wymiar tych pięknych świąt.

To nasze wnuki sprzed  20-latyJak ten czas leci.

Dzisiaj już dorośli ale dla nas całkiem tacy sami.

I tylko czasami żal,że nie zawsze jest tak dobrze i świątecznie.

Ale mamy nadzieję ,że będzie jeszcze lepiej,tak jak dawniej.

MARZENIA.

 foto-Michał L.

 Mieć marzenia,czekać na ich spełnienie,piękna rzecz

Podążać za nimi,sięgać po nie,cudowne chwile.

Każde nasze pragnienie,to marzenie do spelnienia.

Trzeba być wytrwałym i zapartym i osiągać je.

Czasami jest tak,że nie jest to proste,

że nie tak łatwo jest je osiągać i się nimi cieszyć,

ale zawsze warto tak czynić.

Bo pamiętaj ,że życie bez marzeń,bez ich uroku,

zawsze będzie i szare i takie niepełne.

Sięgajmy po marzenia,doceniajmy je i 

zawsze dążmy do ich spełnienia.