Kochamy kwiaty.
One są z nami od zawsze.Na każdej działce,w każdym nowym miejscu,
w każdym nowym ogrodzie i balkonie.
One są z nami,bo tak bardzo je lubimy.
W naszym długim życiu,towarzyszyły nam,były z nami
na dobre i złe.
To one dodawały uroku naszej codzienności,były radością i
naszą nadzieją na kolorowe i pachnące dni.
Dzisiaj z ogromnym sentymentem wspominamy te nasze kwiatowe
historie i one zawsze wzbudzają w nas przepiękne
wspomnienia.
Nie mamy już ogrodu działkowego Upływający czas robi swoje.Nie dajemy już rady wykonywać pięknych zabiegów ogrodniczych.Zal i przykrość,ale trudno,prawa życia.
Mamy za to mały domowy ogródek na naszym domowym balkonie.I całą naszą radość z drobnych prac przy kwiatkach daje nam ogromną satysfakcję i poczucie spełnienia.A balkon staje się dzięki temu piękniejszym i elegancko zdobi na zewnątrz nasze osiedlowe mieszkanie.
Małe radość a jak cieszą.Dobrze.że takie mamy .Ten kwiatowy zakątek daje nam sporo frajdy i przyczynia się do ukwiecenia naszego osiedla.
W klimacie poświątecznych dni,wspominam czas,który za nami.Był to dobry i piękny czas.
W tle moich wspomnień wspaniały okres przygotowań,niezastąpione w swym klimacie śniadanie wielkanocne i te ciepłe i kochane chwile spędzone w rodzinnym gronie.
To okres przygotowań tego wydarzenia,całe świąteczne zamieszanie,składanie życzeń i wysyłanie oraz odbieranie uroczych i zawsze oczekiwanych kartek z życzeniami od bliskich osób.
Był to wspaniały okres i jestem szczęśliwy,że dane mi było przeżyć go po raz kolejny.I to chyba
wzrusza i uszczęśliwia najbardziej
Jest zwyczajnie żal.Po blisko półwiekowym okresie przestaliśmy być właścicielami ogrodów działkowych.
To kawał czasu i pięć ogrodów za nami.Niestety nieubłagany upływ czasu robi swoje.
Pomimo ogromnego sentymentu do naszych ogrodów,trzeba było zostawić to zajęcie jako coś co już za nami.Przybywające nam lat robią swoje i sił już zabrakło na to by cieszyć się działką.
Pozostaną one w naszych wspomnieniach i ciepłej pamięci.Kawałek dobrego czasu zostawiliśmy na nich.
Były naszą radością i ostoją ciszy,fascynacji i taką małą ojczyzną,na której cieszyliśmy się swobodą i radością.
To były takie nasze miejsca na ziemi na ktorych cieszyliśmy się swobodą i chętnie spędzaliśmy nasz wolny czas.
To były piękne chwile.
Zachowamy je w naszej wdzięcznej pamięci.
Teraz sił nam jeszcze wystarcza by wspominać i cieszyć się z tych wszystkich przeżytych na nich chwil
Ale przecież prawdziwe jest powiedzenie,"że przecież nam żal" że znowu nie będzie to już kawałek naszego świata.
Ale tak to już jest w życiu
Wspomnienią też mają swój urok i potrafią cieszyć.
To były piękne chwile i dni.
Wszystko ma swój początek i wszystko się kiedyś kończy.Coś się zaczyna i coś dobiega kresu.Tak jest z naszym kawałkiem Legnicy,naszym domem przy Działkowej.Zaczęto go rozbierać.To tam znaleźli swoje miejsce rodzice mojej żony po powrocie do Polski ze wschodnich kresów.To tak ,jakbyś coś stracił.Nawiedzały mnie smutne refleksje i przywoływałe wspomnienia.
To dom rodzinny w ktorym mieszkaliśmy z moją już żoną i naszym synem Jarkiem przez pierwsze cztery lata naszego życia.I jak to nie mieć wspanialych wspomnień i pamiętać o tych wspanialych dniach w tym domu.
I teraz go już nie będzie.Nieubłagany los i upływający czas zrobiły swoje.To miejsce ma się stać miejscem nowego domu, dla nowych ludzi i w nowych czasach,No cóż czasu się nie zatrzyma ale pozostaje żal i cierpko slodki urok naszych wspomnień
Ale takie to jest życie.
Wspomnienia,lubię do nich wracać,
są dla mnie ważne,dają szanse na tak wiele,
pozwalają wracać do tych wspaniałych chwil,
które zachowuje moja pamięć
Do tych chwil sprzed laty,do wzruszających przeżyć,
gdy tacy młodzi i pełni zapału,zaczynaliśmy brać
nasze nowe wspólne życie za
rogi.
Do pięknych letnich wakacyjnych dni, gdzie w otoczeniu
monumentalnego zamku i przepięknej zieleni
w naszej Sobótce Górce byliśmy razem.
To piękna wakacyjna kolonijna przygoda.
Jej obraz jest z nami już na zawsze.
/fotografie-z internetu/
Za nami dwa wspaniałe święta,Dzień Babci i Dzień Dziadka.Dla nas to ważne i bliskie naszemu sercu wydarzenie.W tym dniu doznajemy szczególnych uczuć od naszych,już dorosłych,wnuków.Im jesteśmy starsi,tym mocniej to przeżywamy.
To takie chwile,które pokazują nam jak bardzo jesteśmy sobie bliscy,jak bardzo jesteśmy rodziną.To niezapomniane dla nas odczucia i przeżycia.Pozwalają one nam być dumnymi z naszych wnuków a im pokazywać nam jak bardzo jesteśmy im bliscy.
I to jest ten właściwy wymiar tych pięknych świąt.
