Zapłoną światełka pamięci.
Jutro, jak co roku, znów zapalimy znicze i położymy kwiaty na grobach najbliższych. Stojąc nad miejscem ich wiecznego spoczynku powspominamy chwile, kiedy byli wśród nas.Stara fotografia rodzinna.Wszystkich dorosłych z tej fotografii już nie ma wśród nas,a młodsze pokolenie przejmuje pamięć o nich w kolejnej sztafecie pokoleń.
To najstarszy znany mi grób w mojej rodzinie.Spoczywa w nim moja Babcia Ewa Gargul,Mama mojej Mamy.Zginęła od niemieckiej kuli,kiedy biegła ,żeby się ukryć w ziemnej piwnicy razem z dwoma córkami,w czasie ostrzeliwania ich domostw.Była b. młoda.Miała niewiele ponad 30 lat.Osierociła moją Mamę i Ciocię.Do końca wojny pozostały same czekając na powrót ojca,mojego Dziadka z wojny.Po wojnie rodzina przyjechała w okolice Legnicy.Tu ja się urodziłam i moje siostry.W 1958 r.rodzice po raz pierwszy zawieżli nas w swoje miejsca urodzenia,na Ukrainę.Tam odnależli grób Babci iuporządkowali go.To jest to zdjęcie ,ja moje siostry,moi rodzice i krewni,którzy tam pozostali.Z dorosłych z tego zdjęcia nie żyje już nikt.Zyją ich dzieci i wnuki.POzostał w nich kawałek Polski.Mówią pięknym polskim językiem,czytają polskie książki.Niektórym udało się studiować w Polsce,inni tylko o tym marzą.Wielu odwiedza Polskę. My utrzymujemy kontakt z synem znaj dującego się na zdjęciu/ drugi z prawej/Józefa Ziębickiego.Józef Ziębicki to mąż stryjecznej siostry mojej Mamy.Wspominam Go.ponieważ ma On ogromne zasługi dla tamtejszej Polonii.Jest współautorem książki o losach Polaków.Jest jednym z Tych,dzięki Którym na Zarzeczu/to jest przedmieście,a teraz chyba dzielnica miasta Proskurow/powstał katolicki kościół.Będziemy o wszystkich z tego zdjęcia pamiętać tak długo jak nam pamięci starczy/od prawej/Karolina Ziębicka,Józef Ziębicki/kuzynka Mamy z mężem/Ewa Gargul/siostra mojego Dziadka/Ludwik i Lusia Przysiężni/moi rodzice/ja Siostry mojego Taty i dzieci,/od lewej/Staszek/siostrzeniec Taty/,Stasia /moja Siostra/i Helenka /moja Siostra/.Adela.
OdpowiedzUsuń