SZCZEGÓLNY DZIEŃ.

Dziś to szczególny dzień.Tak bardzo polski dzień.Jak rzadko który, potrafi on, chociaż na chwilę, nas zjednoczyć.To staje się za sprawą naszych wędrówek na polskie cmentarze.Piękny i jak bardzo polski to zwyczaj.
  Moja pamięć i wspomnienia kierują szczególnie do dwóch czlonków naszej rodziny.Pewnie dlatego, że tak mało czasu było nam dane razem iść przez życie, może to, że nie dane jest mi odwiedzać ich groby.
  Wujek Maksymilian, to brat mego Taty.Jeden z pierwszych z rodzeństwa odszedł z tego świata.Rzadko utrzymywal, za swego życia, kontakty z rodziną.Spoczywa gdzieś pochowany na jednym ze szczecińskich cmentarzy.Ciepłe myśli i pamięć moją kieruję do niego.
   Mój brat Marian, spoczywa na cmentarzu w Piekarach Śląskich.Odwiedza go kochająca rodzina i znajomi z pracy. Przez różne perypetie życiowe, tak krótko się znaliśmy.W tym szczególnym dniu myślę o nim szczególnie ciepło i tak bardzo ...po bratersku.Nie dane było się nam razem wychowywać we wspólnym domu.Życie pisze różne scenariusze.
   Niech spoczywają w pokoju i niech zawsze ktoś o nich pamięta.

                       Listopadowy dzień blaskiem zniczy pamięć ludzką przywołuje,
                       kwiatami ją ozdabia i naszą wędrówką do tych miejsc szczególnych.
                      
                       To piękny choć smutny ten nasz dzień, dzień i tych co odeszli i tych co trwają
                        w ludzkiej sztafecie pokoleń.To refleksja przemieszana ze wzruszeniem.

                        Niech nasze kwiaty i zapalone światełka świadczą o tym jak bardzo
                         brakuje nam Waszego bycia z nami i o tym jak bardzo Was pamiętamy.